Η Ελλάδα παρουσίαζε πολύ μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών (current account deficits), μεγαλύτερα του 10% του ΑΕΠ, όταν διακόπηκε η εξωτερική χρηματοδότηση το 2008, οδηγώντας το κράτος σε προσαρμογή των δαπανών του. Αν λοιπόν δεν είχε επέλθει αυτή η προσαρμογή των δαπανών, η ζήτηση και ο αριθμός των εργαζομένων θα είχε μείνει σε υψηλότερα επίπεδα, όμως υψηλό θα είχε μείνει και το εξωτερικό έλλειμμα.

Η λιτότητα λοιπόν επέτρεψε στην Ελλάδα να αποφύγει μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα, μειώνοντας έτσι το μέγεθος των πακέτων διάδωσης που χρειάζεται.

Η λύση για την αποφυγή της παγίδας της λιτότητας έγκειται στις εξαγωγές.

Η Πορτογαλία το 2008, παρουσίαζε εμπορικό έλλειμμα ίσο με το 1/3 των εξαγωγών της. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνοντας τις εξαγωγές κατά 1/3 θα μπορούσε να κλείσει το έλλειμμα της χωρίς να χρειαστεί να μειώσει τις εισαγωγές της. Κάτι που έκανε..

Και στην Ελλάδα μειώθηκε το εμπορικό έλλειμμα, αλλά λόγω της μείωσης των εισαγωγών. Το δύσκολο στην τόνωση των ελληνικών εξαγωγών είναι ότι αποτελούνται κυρίως από πρώτες ύλες, η προσφορά των οποίων είναι είτε δύσκολο είτε ακατόρθωτο να αυξηθεί. (Επιφυλάσσομαι για ότι αφορά τα περιβόητα κοιτάσματα πετρελαίου λόγω ελλειπής πληροφόρησης)..

Όποιοι λοιπόν και αν βρεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μας πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι στρατηγικές τόνωσης των εξαγωγών, αποτελούν μείζονος σημασίας για την ανάπτυξη της οικονομίας μας και την έξοδο από την κρίση.