Είναι απολύτως φυσιολογικό οι άνθρωποι να αναζητούν συμβολισμούς στα έργα τέχνης, καθώς οι περισσότεροι είναι ανίκανοι να προσλάβουν το νόημα των καθαρών μορφικών σχέσεων, είναι ανήμποροι να αντλήσουν από αυτές τη βαθιά ικανοποίηση που αισθάνεται ο δημιουργός τους και όσοι τις κατανοούν. 

Αναζητούν πάντα κάποιο νόημα που θα συνδέεται με τις αξίες της πραγματικής ζωής, ελπίζουν να μεταφράσουν ένα έργο τέχνης με όρους ιδεών, με τις οποίες είναι εξοικειωμένοι. Εντέλει, στο βαθμό που ένας καλλιτέχνης διαθέτει καθαρότητα, είναι αντίθετος σε κάθε μορφή συμβολισμού.

Τολμώ να πω ότι κανένας με πραγματική κατανόηση της τέχνης της ζωγρφικής δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε ότι αποκαλούμε “θέμα” του έργου – εκείνο που αναπαρίσταται. Σε εκείνον που αισθάνεται τη γλώσσα των εικαστικών μορφών όλα εξαρτώνται από το πώς κάτι απεικονίζεται, τίποτα από το τι απεικονίζει.

Ακόμη και η αρχική έκπληξη που μας δημιουργεί κάποια πολιτική σύνθεση για το θέμα της φαίνεται να σχετίζεται ιδιαίτερα με τη συναισθηματική αντίδαση του καθενός. Όμως το συναίσθημα που προκύπτει εξατμίζεται εύκολα. Τα συναισθήματα από τις προσκολλημένες ιδέες στις μορφές εξαντλούνται γρήγορα, και ότι μένει, ότι δεν μειώνεται και δεν εξαντλείται, είναι τα συναισθήματα των καθαρών μορφικών σχέσεων.

Roger Eliot Fry