Ο έρωτας για να θεμελιωθεί, θέλει τρέλα, ανεμελιά, ελαφρότητα και διάθεση για υπέρβαση της ατομικότητας. Δηλαδή τα άτομα να μοιραστούν στιγμές καθ΄ ουσία ερωτικές· στιγμές κατα τις οποίες το συλλογικό χωροχρονικό συνεχές παύει να υφίσταται και ιστορία καταγράφει μόνο τον κοινό βίο των ερωμένων. Και όσο κυλούν οι στιγμές τόσο η μυσταγωγία αναβαθμίζεται έως ότου οι ατομικότητες να φθάσουν να ξεθωριάσουν και τα δύο Εγώ να πλεχθούν σε ένα.

ΑΓ