If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise: Continue reading →

Περήφανος. Ναι να ‘σαι Περήφανος. Αν καμπυλώνεις την πορεία της ζωής και ξεφεύγεις της δοθείσης μοίρας. Νέες αξίες, νέες αρχές, νέες κατακτήσεις. Κάρφωμα σημαίας σε νοητικούς λόφους απάτητους. Κράτημα της ηδονής αυτούσιας.

Θέληση! Και Απελευθέρωση!

Καμία τύχη. Έτσι το ‘θελα να λες. Η μόνη λύτρωση από το τυχαίο!

ΑΓ

Περίεργο πράμα οι ενοχές.
Μέσα μας κουβαλάμε όλους όσους αγαπήσαμε,
και αυτοί εκεί μας κουνούν το δάκτυλο
κοσκινίζοντας κάθε ενορμησή μας.
Μα μη νομιζείς ότι όλα αυτά είναι συνειδητά,
κλωτσιά τρώνε και πέφτουνε στα σκοτεινά.
Και τώρα για να δω ποιός είναι ο πιο ευρηματικός;
Μην είναι αυτός ο άρρωστος που γουστάρει να πονά,
μπας και τιμωρηθεί και εξαγνηστεί,
μην είναι εκείνος ο ανήθικος που μές το βούρκο του γελά,
που δεν καταλαβαίνει το «γιατί» και πάει και φτιάχνει ένα «επειδή»,
ή να ναι ο αλλός ο μικρός,
που δεν βαστά ούτε να τα διανοηθεί αλλά συνέχεια τα επικρίνει στων άλλων το πετσί;
Κράτα τώρα και το σημαντικό. Τίποτα μεγαλύτερο από ένα συμπαγές ΕΓΩ,
που καταφέρνει να ευχαριστηθεί μετουσιώνοντας την ερωτική ορμή.

ΑΓ

Salvador Dali, 1941

Κάποτε, ίσως στο σωτήριο έτος ένα,

δίχως να έχει πιεί κρασί,

η μεθυσμένη Σίβυλλα είπε:

“Αλίμονο στρεβλά τα πάντα έχουν γίνει!

Κατάπτωση, κατάπτωση! Τι ξεπεσμένος κόσμος!

Η Ρώμη πόρνη. Μέσα στο πορνείο ο Καίσαρας της

Ρώμης  είναι κτήνος κι ο ίδιος ο θεός έγινε εβραίος.”

Agostino Carracci “”Messaline dans la loge de Lisisca”

Το περασμένο Σάββατο, 29 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου το έργο του Ευριπίδη «Άλκηστις» σκηνοθετημένο από την Κατερίνα Ευαγγελάτου. Πρόκειται για το πιο αινιγματικό έργο του τραγικού ποιητή, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ σάτιρας και τραγικότητας, θίγοντας μεγάλα θέματα, όπως τον θάνατο, τη δειλία, την αξιοπρέπεια και την αξία της ζωής, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.
Continue reading →

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κ.Π. Καβάφης

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Continue reading →

“Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλάβεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου. Continue reading →