Ο έρωτας για να θεμελιωθεί, θέλει τρέλα, ανεμελιά, ελαφρότητα και διάθεση για υπέρβαση της ατομικότητας. Δηλαδή τα άτομα να μοιραστούν στιγμές καθ΄ ουσία ερωτικές· στιγμές κατα τις οποίες το συλλογικό χωροχρονικό συνεχές παύει να υφίσταται και ιστορία καταγράφει μόνο τον κοινό βίο των ερωμένων. Και όσο κυλούν οι στιγμές τόσο η μυσταγωγία αναβαθμίζεται έως ότου οι ατομικότητες να φθάσουν να ξεθωριάσουν και τα δύο Εγώ να πλεχθούν σε ένα.
ΑΓ
Για το θάνατο
«Μια είναι η αιτία που κάνει το θάνατο την πικρότερη πίκρα μας. Είναι η γνώση πως το ασώματο ταξίδι μας δεν έχει πηγαιμό. Αλλά ούτε και γυρισμό. Με το θάνατο για στερνή φορά και πρώτη ο άνθρωπος περνά στην πατρίδα του πάντα και του πότε. Το τι θα σε καλωσορίσει εκεί που θα πας είναι ιδέα μηδενική, μπροστά στην άπειρη ιδέα του τι αποχαιρετάς εδώ που φεύγεις. Στο αναποδογύρισμα αυτού του διαλεκτικού σχήματος οι θρησκείες στηρίξανε την πανουργία της κυριαρχίας τους.»
Για τον έρωτα
«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.»
Για τις θρησκείες
«Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο γιατί διδάσκουν χωρίς την φερεγγυότητα της επιστήμης. Θεμελιώνουν απάνω στη ανεξέλεγκτη φαντασία.»
Για την ελληνικότητα
«Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε.»
Για την υποκρισία
«Οι καμπάνες, οι γραβάτες, οι χειραψίες και τα πρωτόκολλα, η ελεημοσύνη και οι διακηρύξεις για ισότητα δικαιοσύνη και ελευθερία αποτελούν τα διάσημα του ξεπεσμού του ανθρώπου.»
Λιαντίνης
Για κάτσε και σκέψου τι σημαίνει άραγε αλήθεια.
Α-λήθεια!
Η κατάσταση εκτός της λήθης. Η οντολογική συνειδητότητα. Η επάγρυπνη παρατήρηση και κατανόηση.
Αλήθεια λοιπόν είναι το ζην πέρα της λήθης.
Στόχοι, στόχοι, δουλειές, απασχόληση και μερικές άλλες αντιστάσεις “ενόρασης” της ουσίας και μετά ξεροί. Τι αυτό ήταν η ζωή;
Αν είσαι ξυπνητός δεν είναι αυτό η ζωή.
Sapientia Vivendi, η αλλιώς η πλήρης συνειδητότητα του ζην.
ΑΓ
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Κ.Π. Καβάφης
Τι τον μεθούσε; Τα ενδεχόμενα! Τα αμέτρητα ενδεχόμενα!
Η θέση του! Η άρτια προυπολογισμένη θέση του για να τα αδράξει!
Μα τι άλλο θα μπορούσε εκτός απο τη χαλιναγώγηση του μέλλοντος στα σταθμά του.
Ολετήρας! Θα γίνει ολετήρας, ολετήρας της αδράνειας, της άνοιας και της σαχλαμάρας.
Στο διάολο οι σάπιοι.
Έρχεται η άνοιξη.
Εμπρός λοιπόν να ανθίσουμε!
ΑΓ
Και ποιος έψαχνε στα χαλάσματα της ζωής του κάποιο νόημα, ποιος υπέφερε το φαινομενικά ανόητο, ποιος ζούσε το φαινομενικά τρελό, ποιος ήλπιζε μυστικά μέσα στο τελικό χάος να βρει την αποκάλυψη
Εγώ έτσι σας ρωτώ, αδέλφια μου: “Γιατί είστε τόσο μαλακοί; Μήπως δεν είστε αδέλφία μου; Γιατί είστε τόσο μαλακοί, τόσο ενδοτικοί και τόσο υποχωρητικοί, γιατί υπάρχει τόσο άρνηση και τόσο απάρνηση στις καρδιές σας, γιατί τόσο λίγη μοίρα στα μάτια σας;
Αν πάλι δεν επιθυμείτε να είστε μοιραίοι και ανελέητοι, πως θα καταφέρετε να νικήσετε μαζί μου; Αν η σκληρότητά σας δεν επιθυμεί να λάμψει, να διαχωρίσει και να σκίσει, πως θα καταφέρετε κάποτε να δημιουργήσετε μαζί μου;
Ακριβώς! Οι δημιουργοί είναι σκληροί.
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ
Έτσι συμπεριφέρονται οι ευγενείς ψυχές: τίποτε δεν επιθυμούν να τους χαρίζεται, πόσο μάλλον η ζωή. Όποιος ανήκει στον όχλο, επιθυμεί να ζει χαριστικά, αλλά εμείς, οι άλλοι, στους οποίους προσφέρθηκε η ζωή, πάντοτε στοχαζόμαστε τι καλύτερο διαθέτουμε για να δώσουμε ως αντάλλαγμα!
Αλήθεια εξαίρετος είναι ο λόγος που λέει: “Οτιδήποτε μας υπόσχεται η ζωή, εμείς επιθυμούμε να το διατηρήσουμε στη ζωή.”
Δεν αρμόζει να επιθυμούμε να απολαμβάνουμε εάν δεν είμαστε σε θέση να προσφέρουμε απόλαυση. Η απόλαυση και η αθωότητα είναι πολύ ντροπαλά πράγματα. Ούτε η μία ούτε η άλλη επιθυμούν να τις επιζητούμε. Οφείλουμε να τις κατέχουμε, αλλά είναι καλύτερο να επιζητούμε την ενοχή και τον πόνο!
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ
Η ηρωική αντίληψις της Ζωής αναχωρεί από την αρχήν, ότι η Ζωή είν’ ένας διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας. Επομένως και ο άνθρωπος, κάθε γενεάς, αποτελεί μίαν συνεχή μετάβασιν προς κάτι άλλο, προς κάτι ανώτερον. Continue reading
Το να υπάρχεις σημαίνει να είσαι θεληματικός και παράφορος και να έχεις συνείδηση αυτής της ποιότητάς σου, να «γίγνεσαι» μέσα στο χρόνο και να πραγματοποιείς αυτό το «γίγνεσθαι» με την εκλογή, την απόφαση και το πάθος.
Ύπαρξη, δηλαδή, σημαίνει πάθος, χρονικότητα, εγρήγορση και «ενεργός σκέψη»
Δεν είναι όλοι οι παθόντες τραγικοί. Ο τραγικός τιμά την ύπαρξή του. Continue reading
You can’t always judge a book by its cover. People are often tricked by false appearances. In court, someone can deliver a false plea but hide its wickedness with a pretty voice. In religion, don’t serious men defend sins with Scripture, covering up evil with a show of good. Every sin in the world manages to make itself look good somehow. Continue reading
Τι είναι ηθικό; Ποιες πράξεις είναι αποδεκτές και ορθές; Ποιες ανάρμοστες και λανθασμένες;
Δύσκολα ερωτήματα που δεν σηκώνουν απερίσκεπτη απάντηση. Δεν είναι τυχαίο που στα θέματα ηθικής σπάνια βρίσκεται κοινό έδαφος μεταξύ των φιλοσοφούντων επί του θέματος.
Και όμως υπάρχει μια ηθική με μεγάλο προτέρημα υποστηρικτών σε σχέση με τις άλλες, που κατά ευρεία ομολογία προσφέρει το μεγαλύτερο δυνατό προσωπικό και κοινωνικό όφελος . Ηθική με υποστηρικτές από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Νίτσε και τον Φρόυντ.
Πρόκειται για την «Ηθική της Ειλικρίνειας». Μια ηθική πέρα από σκοπιμότητες που στόχο έχει την εξυπηρέτηση της αλήθειας. Συνώνυμή της η «Ηθική της Γλώσσας».
Στόχος της επικοινωνίας δεν είναι άλλος από την αποκάλυψη και κατανόηση σκέψεων μεταξύ των συνομιλιτών. Για τη διασφάλιση της επίτευξης του στόχου της επικοινωνίας οι συνομιλητές υποχρεούνται σε σαφήνεια και ειλικρίνεια. Η εν αντιθέση με την αποκάλυψη συγκάλυψη των σκέψεων και προθέσεων παραβιάζει την ηθική της επικοινωνίας και διακυβέβει την αξιοπρέπεια και αξιοπιστία του ομιλιτή. Και τότε η συνάντηση δεν είναι παρά μια προδοσία.
ΑΓ
Ο Επίκουρος, ο πρώτος φιλόσοφος που ως στόχο της σκέψης του έβαλε την ανθρώπινη ευδαιμονία, δίδαξε ότι η ηδονή και ο πόνος, σωματικοί ή ψυχικοί, είναι το μέτρο για το τι πρέπει να προτιμούμε και τι να αποφεύγουμε. Continue reading
Σε φωνάζουν ανθρωπάκο, κοινό άνθρωπο. Λένε πως χάραξε n εποχή σου, n «εποχή τoυ κοινού ανθρώπου». Μα δεν είσαι εσύ που το λες, ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, Οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Continue reading
Λίγες ημέρες πριν το πάσχα του 1300, ο Δάντης ξεκίνησε το ταξίδι του στην ανθρώπινη ψυχή. Το ταξίδι του αυτό χωρίζεται σε τρεις χωροχρονικές ενότητες: πρώτα «Κόλαση», έπειτα «Καθαρτήριο» και τέλος «Παράδεισος». Όλα όσα βίωσε και είδε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του τα αφηγήθηκε ποιητικά στο έργο του «Θεία Κωμωδία», ένα έργο ολάκερο συμβολισμός. Continue reading
«Η ζωή είν’ ένας διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας…
Ο ηρωικός ‘Ανθρωπος αποτελεί ο ίδιος κέντρον του εαυτού του, ελεύθερος εις την απομόνωσίν του, αριστοκρατικός με την απόστασιν εις την οποίαν κρατεί τους άλλους, απτόητος με το θάρρος της προσωπικής του γνώμης και της προσωπικής του ευθύνης, υπερήφανος μέσα εις το άβατον τέμενος της μοναξιάς του. Δι’ αυτό δεν καταδέχεται να φθονεί, μήτε να παραβγαίνει με τους άλλους· δεν χρειάζεται να βεβαιώνει εις τον εαυτό του μ’ αυτό το μέσον, με την εξωτερικήν αναγνώρισίν του δηλαδή, την υπεροχήν του…
Γνωρίζει, ότι σημασίαν δεν έχει το περιεχόμενον των ιδεών ενός ανθρώπου, αλλ’ η ψυχική δύναμις με την οποίαν τας κατέκτησε και τας κατέχει, όχι το τι πιστεύεις, αλλά το πώς πιστεύεις ό,τι πιστεύεις…
Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι’ αυτό σπαταλά τον εαυτό του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστερον ακόμη: να δαπανάται»
Ιωάννης Συκουτρής
Το περασμένο Σάββατο, 29 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου το έργο του Ευριπίδη «Άλκηστις» σκηνοθετημένο από την Κατερίνα Ευαγγελάτου. Πρόκειται για το πιο αινιγματικό έργο του τραγικού ποιητή, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ σάτιρας και τραγικότητας, θίγοντας μεγάλα θέματα, όπως τον θάνατο, τη δειλία, την αξιοπρέπεια και την αξία της ζωής, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.
Continue reading
Μέσα στο τεράστιο έργο του, ο Φρόυντ ασχολήθηκε εκτενώς και με τη θρησκευτικότητα. Η έρευνά του στόχευε στην αποκάλυψη των αιτιών της δημιουργίας αισθημάτων θρησκευτικότητας στους ανθρώπους, στον τρόπο λειτουργίας της εκκλησίας ως ομάδα και στα συναισθηματικά δυναμικά που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της. Τα αποτελέσματα της μελέτης του και οι απόψεις του περιλαμβάνονται στα βιβλία του “Πολιτισμός ως πηγή δυστυχίας”, “Το μέλλον μιας αυταπάτης” και “Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ”. Continue reading
Αντικείμενο στοχασμού εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανατομία της ανθρώπινης ψυχής παραμένει έως και σήμερα ένα μυστήριο. Κατά την προσωπική μου άποψη τα μοντέλα τα οποία πρέπει να μελετηθούν αρχικώς από κάθε ενδιαφερόμενο επί του θέματος είναι αυτό του Πλάτωνα, που αναλύεται στο έργο του “Φαίδωνας”, αυτό του Αριστοτέλη που παραθέτεται στο έργο του “Περι Ψυχής” καθώς και αυτό του Φρόυντ που παρουσιάζεται στο βιβλίο του “Πολιτισμός ως πηγή δυστυχίας”. Continue reading
Το ότι όρισε η φύση τη ζωή μας να την κατέχει η μέριμνα είναι εύκολο να το καταλάβουμε. Αρκεί να ρίξουμε ένα βλέμμα στους σκοπούς και τους στόχους που θέτει ο καθένας μας. Από τη στιγμή που θα νοήσει ως τη στιγμή που θα τα κλείσει, περνά τη ζωή του μέσα σε στόχους. Κάθε φορά που θα πετύχουμε το στόχο που έχουμε, αμέσως έχει εμφανισθεί στον ορίζοντα καινούργιος. Η ζωή μας είναι μια παραπομπή σε συνεχώς εμφανιζόμενους στόχους, κατά το ακόλουθο σχήμα. Continue reading
Ο Αναξίμανδρος, ( αρχ. Ἀναξίμανδρος 610 π.Χ. – 547 π.Χ.), ήταν ο πρωτός από τους φυσικούς φιλόσοφους ή φυσιολόγους της Ιωνίας. Υπήρξε μαθητής του Θαλή και διάδοχός του στη σχολή της Ιωνίας. Ο ελληνικός φιλοσοφικός στοχασμός ξεκινάει με τον Αναξίμανδρο.
Είναι η εμορφιά ή αλλιώς το κάλλος, χαρακτηριστικό άξιο για να θαυμάζεται αυτό καθεαυτό; Continue reading
Ύστερα από πολλή σκέψη πάνω στην ουσία της μουσικής μπορώ να σας συστήσω να την απολαμβάνετε αυτή την τέχνη όσο περισσότερο μπορείτε, γιατί είναι η πιο εξαιρετική και υπέροχη απ’ όλες τις τέχνες. Continue reading
Σιχένομαι όλες τις συμβουλές συμπεριφορικού χαρακτήρα που προωθεί η δυτική κουλτούρα, μα πιο πολύ από όλες σιχένομαι τις “be positive” και “be confident”.
Η πρώτη δημιουργεί σχιζοειδείς προσωπικότητες, αφού προτείνει στο άτομο να αισθάνεται μια μόνιμη αισιοδοξία την οποία πρέπει και να εξωτερικεύει, προκαλώντας του έτσι σχίση από τα αληθινά του συναισθήματα και καλλιεργώντας του μια μόνιμη υποδόρια κατάθλιψη, αφού δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην παγίωση μιας ψυχαναγκαστικής αισιοδοξίας.
Η δεύτερη, καταλύτης στην ανάπτυξη ναρκισιστικών τάσεων, πιέζει το άτομο να αναπτύξει μια τεχνητή αυτοπεποίθηση, ανεξαρτήτως αν εκλείπουν ρεαλιστικοί λόγοι, οδηγώντας το στη διεξοδική λύση του έρωτα προς τον ίδιο τον εαυτό του.
ΑΓ
Εάν η φιλοσοφία έχει λόγο ύπαρξης, αυτός μπορεί μονάχα να βρεθεί στα σοκάκια της ταπεινής καθημερινότητας του κάθε ανθρώπου. Επειδή φιλοσοφία δεν είναι να αναρωτιέσαι γιατί ζεις, αλλά πώς θα ‘πρεπε να ζεις – πώς να ζεις με ευδαιμονία, όντας πιστός στα βαθύτερα θέλω σου και ειλικρινής μπροστά στο “Είναι” σου. Continue reading
Η πρωτοτυπία, η διαφορετικότητα – λέξεις άγνωστες στον μέσο άνθρωπο, στον ταπεινό πολίτη και το “καλό” παιδί. Ιδέες τρομακτικές για τους γονείς, για τους δασκάλους, για τους πολιτικούς. Έννοιες που οδηγούν σε μονοπάτια σκοτεινά, μοναχικά και αβέβαια, που κάθε “συνετός” άνθρωπος θα “έπρεπε” να αποφεύγει.
Ο Πολ Βαλερύ είχε πει: γεννήθηκα πολλοί και θα πεθάνω ένας.
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
Γιά τον ‘Έλληνα (μαθηματικό Ευκλείδη ύπάρχει ή έξης πληροφορία: «Όταν κάποιος, πού άρχισε νά διδάσκεται γεωμετρία άπό τον Ευκλείδη καί εμαθε το πρώτο θεώρημα, τον ρώτησε τί κέρδος Θά εχη τώρα πού τό εμαθε, ό Ευκλείδης κάλεσε τον δοϋλο του και του είπε: «δός του τρεις δεκάρες, έπειδή πρέπει νά κερδίζη άπ’ αυτά πού μαθαίνει». Continue reading
Φανταστείτε ότι ζείτε σε ένα χωριό, όπου ισχύει ένας πολύ περίεργος νόμος. Ο νόμος λέει :
1) Όλοι οι κάτοικοι πρέπει να κυκλοφορούν καλοξυρισμένοι
2) Οι κάτοικοι δεν πρέπει να ξυρίζονται μόνοι τους, αλλά από τον κουρέα του χωριού.
Βαδίζουμε σίγουρα προς μια εποχή εκπληκτικής τεχνολογικής προόδου. Τα κομπιούτερ μπορούν ήδη να κινούν αυτοκίνητα χωρίς οδηγό και να κερδίζουν τους ανθρώπους στο σκάκι. Continue reading
Sapientia Vivendi 
You must be logged in to post a comment.