Το να υπάρχεις σημαίνει να είσαι θεληματικός και παράφορος και να έχεις συνείδηση αυτής της ποιότητάς σου, να «γίγνεσαι» μέσα στο χρόνο και να πραγματοποιείς αυτό το «γίγνεσθαι» με την εκλογή, την απόφαση και το πάθος.

Ύπαρξη, δηλαδή, σημαίνει πάθος, χρονικότητα, εγρήγορση και «ενεργός σκέψη»

Δεν είναι όλοι οι παθόντες τραγικοί. Ο τραγικός τιμά την ύπαρξή του. Ο τραγικός αντιπροσωπεύει τη δύναμη που τον ώθησε να ταυτιστεί με κάποια ιδιαίτερη έκφανση του ουσιαστικού βάθους της ζωής. Ο τραγικός μετά τη συνειδητοποίηση του αρνητικού χαρακτήρα της πράξης του, αποδέχεται εξολοκλήρου την ενοχή του. Και τη δυστυχία του. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα της πράξης του διαψεύδουν την αρχική του πρόθεση, ο τραγικός χαρακτήρας δεν αποτινάσσει την ενοχή και πληρώνει το τίμημα. Όχι για το γεγονός ότι ενέργησε με αυτόν τον τρόπο και όχι με άλλον, άλλα για το γεγονός ότι απλά και μόνο ενέργησε.

Έχει τη δύναμη να ταυτίζεται απόλυτα με την πράξη του και δεν διαφορίζεται επικαλούμενος την άγνοια των συνεπειών της ή την επέμβαση εξωτερικών δυνάμεων που εξουδετέρωσαν τη βούλησή του.

Ο τραγικός είναι ήρωας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή σε έναν ήρωα από το να του πούμε ότι έδρασε σαν αθώος.

ΑΓ